ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΥΡΙΟΥ. ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκαν με επιτυχία τα γυρίσματα της ταινίας του «Studio Pixel» και του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Λαυρίου, με θέμα τη μεγαλειώδη απεργία των μεταλλωρύχων του 1961. Στην ταινία συμμετέχει η θεατρική ομάδα «Εξόρυξη», αλλά και η θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ. Την Τετάρτη 23 Δεκέμβρη έγιναν σκηνές σε γαλαρία της Πλάκας, όπου με τη συνδρομή έμπειρων ανθρώπων που χρόνια ασχολούνται με τις γαλαρίες της περιοχής, το κινηματογραφικό συνεργείο έφτασε εκατοντάδες μέτρα βαθιά στα έγκατα της λαυρεωτικής γης για να αναδείξει -σε πραγματικές συνθήκες- τη διαδικασία της παραγωγής, το μόχθο των εργατών, την καταπίεση και την προσπάθεια οργάνωσής τους. 

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου, έχει αναπτύξει μια πλούσια πολιτιστική δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια, η οποία έχει αγκαλιαστεί από εργαζόμενους και μέλη των σωματείων καθώς και από μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας της Λαυρεωτικής. Η δραστηριότητα αυτή έχει κύριο στόχο την ανάδειξη της πλούσιας ιστορίας αγώνων της εργατικής τάξης της περιοχής, την ανάδειξη της αγωνιστικής δράσης, της αυταπάρνησης, της αλληλεγγύης, όλων αυτών των ιδανικών της συλλογικής πάλης που είναι μεγάλη παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται. Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις με αφιερώματα, με προβολές ταινιών, με ιστορικές ανάδρομες, με ανάδειξη του μόχθου και του αγώνα των εργατών μέσα από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες των ίδιων των εργατών, συσπειρώνει έναν κόσμο γύρω από τα σωματεία, νιώθουν τη «ζεστασιά» της εργατικής αλληλεγγύης και της αυταπάρνησης που και σήμερα απαιτείται στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, της υποχώρησης του εργατικού κινήματος σε συνθήκες μη επαναστατικές.

Το Εργατικό Κέντρο δεν έμεινε εκεί, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, ένα εγχείρημα που ξεπερνάει τα όρια ενός εργατικού κέντρου. Την δημιουργία κινηματογραφικής ταινίας. Μια προσπάθεια η οποία γίνεται πρώτη φορά στην χώρα μας, όμως ιστορικά ταξικά συνδικάτα στην Γερμανία και στην Αμερική προχώρησαν σε παραγωγές που στόχο είχαν την ανάδειξη του αγώνα της εργατικής τάξης. Στη Γερμανία την περίοδο του μεσοπολέμου οι πολιτιστικές ομάδες των κόκκινων συνδικάτων που αριθμούσαν αρκετές χιλιάδες μέλη συνέδραμαν για να γίνει η ταινία του Μπρεχτ «Σε ποιον ανήκει ο κόσμος», όπως και στην Αμερική το πιο γνωστό φιλμ είναι «το Αλάτι της Γης».

Ο κινηματογράφος είναι μια σπουδαία τέχνη η οποία διαμορφώνει συνειδήσεις. Αυτό το ξέρει ο ταξικός αντίπαλος, γι’ αυτό επενδύονται δις δολάρια. Κάθε χρόνο για παραγωγές που στην συντριπτική τους πλειοψηφία προπαγανδίζουν τις ιδέες της καπιταλιστικής κοινωνίας, τον ατομισμό και τα ιδεολογήματα του τύπου «ένας ήρωας θα μας σώσει» «πάνω απ’ όλα το κέρδος» «ένας ηγέτης σώζει τον κόσμο» «το Αμερικάνικο όνειρο». Οι σπουδαίες δουλειές συνήθως θάβονται από την βιομηχανία του κινηματογράφου.

Σε αυτές τις συνθήκες το να προχωρήσει ένα εργατικό κέντρο σε αυτή την προσπάθεια, είναι μια πρόκληση. Χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα, ιδιαίτερα σήμερα που η οικονομικές συνθήκες για τα συνδικάτα είναι ασφυκτικές και στο Λαύριο έδειξαν ότι έχουν αυτά τα στοιχεία που σε κάνουν να ξεπερνάς το μπόι σου. Το αποτέλεσμα της ταινίας τους ενδιαφέρει, για παράδειγμα σε πόσους κινηματογράφους θα παιχτεί πόσοι θα την δουν, πόσα σωματεία θα την προβάλουν. Το κυριότερο ανεξάρτητου αποτελέσματος όμως, για τα σωματεία που ασχολήθηκαν με την παραγωγή είναι η εμπειρία που αποκόμισαν από την προσπάθεια, η μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων της περιοχής σε όλη την προσπάθεια, καθώς και η ανάδειξη μιας σπουδαίας απεργιακής μάχης των μεταλλωρύχων του Λαυρίου το 1961.

Όλο αυτό στηρίχτηκε από τον σκηνοθέτη, σεναριογράφο και παραγωγό Κώστα Φιλιούση, το «Studio Pixel»καθώς και από την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «ΕΞΟΡΥΞΗ» και την θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ.

902.gr